22 سپتامبر 2022 - تحقیقات جدیدی که در نشست سالانه انجمن اروپایی مطالعه دیابت در استکهلم، سوئد (19 تا 23 سپتامبر) ارائه شد، نشان می دهد که یک گروه رایج از ویروس ها به شدت با دیابت نوع 1مرتبط هستند.
تجزیه و تحلیل محققان استرالیایی نشان داد که افراد مبتلا به دیابت نوع 1هشت برابر بیشتر از افراد بدوناین بیماریدر معرض عفونت انتروویروسی قرار دارند.
دیابت نوع 1، شایع ترین شکل دیابت در کودکان است و در دهه های اخیر شیوع آن در سراسر جهان افزایش یافته است. در مبتلایان به این عارضه، سیستم ایمنی به سلول‌های بتای تولید کننده انسولین در لوزالمعده حمله می‌کند و آنها را از بین می‌برد و از تولید هورمون کافی برای تنظیم مناسب سطح قند خون توسط بدن جلوگیری می‌کند.
با گذشت زمان، سطح بالای قند خون می تواند به قلب، چشم ها، پاها و کلیه ها آسیب برساند و می تواند طول عمر را کاهش دهد. علاوه بر این، در اغلب موارد دیابت نوع 1 با بروز کتواسیدوز دیابتی، تشخیص داده می شود، وضعیتی که شامل تجمع مواد مضری به نام کتون در خون می شود، و چنانچه به موقع درمان نشود، می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
اینکه دقیقاً چه چیزی باعث حمله سیستم ایمنی می شود، بحث برانگیز است اما تصور می شود ترکیبی از یک استعداد ژنتیکی و یک یا چند محرک محیطی مانند عفونت ویروسی باشد.
برخی از قوی ترین شواهد برای دخالت ویروس ها در این بیماری به "انتروویروس ها" اشاره دارد. این گروه بسیار رایج از ویروس ها شامل آنهایی است که باعث فلج اطفال و بیماری دست، پا و دهان(HFMD) می شوند، و همچنین انواع دیگری که علائم خفیف تر و شبیه سرماخوردگی ایجاد می کنند.
واکسن هایی که به دنبال کاهش بروزدیابت نوع 1از طریق جلوگیری از عفونت انتروویروسی هستند، در حال حاضر در آزمایشات بالینی قرار دارند و تایید نقش انتروویروس ها از این تحقیقات از پیشگیری اولیه ازدیابت نوع 1حمایت می کند.
برای بررسی عمیق تر این ارتباط، سونیا آیزاکس، از دپارتمان اطفال و سلامت کودکان، در دانشکده پزشکی دانشگاه نیو ساوت ولز، در استرالیا، و همکارانش یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز بر روی تحقیقات موجود در مورد این موضوع انجام دادند.
این متاآنالیز که بزرگترین تجزیه و تحلیل در این زمینه بود، شامل داده‌های مربوط به 12077 شرکت‌کننده (سن از صفر تا 87 سال) از 60 مطالعه مشاهده‌ای کنترل‌شده در پایگاه‌های اطلاعاتیPubMed و Embase بود. 5981 نفر از شرکت کنندگان دیابت نوع 1 یا خودایمنی جزایر داشتند(که معمولاً بهT1D پیشرفت می کند).هیچ‌کدام از 6096شرکت‌کننده ی باقیمانده این شرایط را نداشتند.RNA یا پروتئین انتروویروس، نشانه‌ای از عفونت فعلی یا اخیر، در نمونه‌های خون، مدفوع یا بافت با استفاده از طیف وسیعی از تکنیک‌های مولکولی پیشرفته و بسیار حساس شناسایی شد.
احتمال مثبت شدن تست آنتروویروس در افرادی که دارای خودایمنی جزایر بودند، نسبت به کسانی که خودایمنی جزایر نداشتند، دو برابر بود.
احتمال عفونت انتروویروسی در افراد مبتلا بهدیابت نوع 1،هشت برابر بیشتر از افراد بدون T1D بود.
مهمتر از همه، افراد مبتلا بهT1D بیش از 16 برابر بیشتر از افراد بدون T1D در معرض ابتلا به عفونت انتروویروسی در یک ماه پس از تشخیصT1D بودند.
محققان به این نتیجه رسیدند که ارتباط واضحی بین عفونت انتروویروس و خودایمنی جزایر وT1D وجود دارد.
خانم ایزاکس افزود: این یافته ها حمایت بیشتری را برای کار مداوم برای توسعه واکسن هایی برای جلوگیری از توسعه خودایمنی جزایر و در نتیجه کاهش بروز T1D فراهم می کند.
تئوری های مختلفی در مورد اینکه چگونه انتروویروس ها خطر ابتلا بهT1D را افزایش می دهند، وجود دارد. به عنوان مثال، تصور می شود که تعامل آنها با ژن های خاص ممکن است مهم باشد.
خانم ایزاکس توضیح داد: مطالعه ما نشان داد که افراد مبتلا به T1D که هم خطر ژنتیکی دارند و هم یکی از بستگان درجه اول آنها به دیابت نوع 1 مبتلا می باشد، 29 برابر بیشتر احتمال دارد که به عفونت انتروویروس مبتلا شده باشند. تعداد، زمان، طول مدت و حتی محل عفونت انتروویروسی نیز ممکن است مهم باشد. فرضیه ی «روده ی نشت کننده» نشان می‌دهد که ویروس‌هایی که از روده نشأت می‌گیرند، می‌توانند همراه با سلول‌های ایمنی فعال شده به لوزالمعده حرکت کنند، جایی که یک عفونت سطح پایین و پایدار و التهاب ناشی از آن می‌تواند منجر به پاسخ خود ایمنی شود.
همچنین پیشنهاد می‌شود که عفونت‌های ویروسی در ترکیب با عوامل دیگری مانند رژیم غذایی، عدم تعادل در میکروبیوم روده و حتی قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی که ممکن است در رحم (در دوران بارداری) یا اوایل کودکی رخ دهد، در بروز دیابت نوع 1 نقش داشته باشند. هنوز چیزهای زیادی برای کشف وجود دارد.
منبع:
https://medicalxpress.com/news/2022-09-common-group-viruses-strongly-linked.html